Pomoc psychologiczno - pedagogiczna
Specyficzne trudności w uczeniu się
Specyficzne trudności w uczeniu się - czyli co?
Specyficzne trudności w uczeniu się to problemy z opanowaniem takich umiejętności, jak czytanie, pisanie i liczenie, nie spowodowane czynnikami zewnętrznymi. Specyficzne trudności w uczeniu się to:
Czym jest dysleksja?
Dysleksja to specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, pomimo:
- stosowania standardowych metod nauczania,
- inteligencji w normie lub powyżej normy,
- sprzyjających warunków społeczno-kulturowych,
- braku zaniedbania dydaktycznego lub środowiskowego,
- braku lenistwa,
- braku wady wzroku lub słuchu,
- braku chorób mogących skutkować takimi trudnościami.
Przyczyny dysleksji
- Dysleksja często jest związana z brakiem dominacji lewej półkuli, co może powodować powstawanie trudności ruchowych, słuchowych i wzrokowych.
- Przyczynami mogą być nieprawidłowości w zakresie tempa, rytmu i dynamiki rozwoju poszczególnych elementarnych funkcji poznawczych, stanowiących podstawę procesu nauki czytania i pisania takie, jak np. nieharmonijny rozwój psychomotoryczny.
- Przyczyną dysleksji mogą być uszkodzenia centralnego układu nerwowego z okresu ciąży i porodu.
- Dysleksja może być skutkiem opóźnionego dojrzewania centralnego układu nerwowego.
- Dysleksja może powstać na skutek zaburzeń hormonalnych w czasie rozwój płodu.
- Przyczyną mogą być uszkodzenia szlaków wielkokomórkowych.
- Być może dysleksja jest uwarunkowana genetycznie.
Objawy dysleksji
- nieładny charakter pisma,
- nietrzymanie się linijek i kratek podczas pisania (tzw. wyjeżdżanie poza linie),
- trudności w takich zabawach jak układanie klocków, puzzli,
- mylenie kierunków (lewa, prawa),
- problemy z koncentracją i pamięcią,
- słabsza sprawność ruchowa i manualna,
- przekręcanie słów,
- wadliwa wymowa,
- pomijanie interpunkcji,
- opuszczanie końcówek wyrazów,
- przestawianie liter w wyrazach,
- przestawianie cyfr w liczbach,
- mylenie liter podobnych pod względem kształtu, np. m-n, b-d,
- mylenie liter oznaczających głoski podobne dźwiękowo np. d-t, g-k,
- zapisywanie liter w odbiciu lustrzanym lub od prawej do lewej,
- trudności z czytaniem,
- problem ze zrozumieniem czytanego tekstu.
Rodzaje dysleksji
Najpopularniejszy podział dysleksji:
Dyslektyk w szkole
Szkoła samodzielnie nie podejmuje decyzji w zakresie uznawania w jaki sposób pracować z uczniem. Nauczyciele dokładnie zapoznają się z treścią opinii i wykonują wszystkie zawarte w niej zalecenia skierowane do szkoły.
Przede wszystkim należy dostosować wymagania edukacyjne do specyficznych potrzeb uczniów zawartych w opinii, a następnie wdrożyć wszystkie zalecenia z opinii.
Najczęściej wśród metod pracy z uczniem dyslektycznym skutecznie pomagają m. in. poniższe zasady:
-
- uwzględnienie wolniejszego tempa pracy,
- dzielenie materiału do opanowania na mniejsze porcje,
- nie krytykowanie i nie obniżanie ocen za błędy dyslektyczne,
- wykorzystywanie różnych kanałów sensorycznych poprzez angażowanie różnych zmysłów,
- stosowanie większej liczby powtórzeń,
- stosowanie technik ułatwiających zapamiętywanie,
- stosowanie poleceń krótkich i zrozumiałych, nie przesadnie rozbudowanych,
- stosowanie przerw w pracy, by przeciwdziałać zwiększonej męczliwości,
- wypracowywanie nawyku autokorekty poprzez wspólne wyszukiwanie błędów, a następnie oczekiwanie, by uczeń wyszukiwał ich samodzielnie,
- umożliwienie używania zeszytów z powiększoną liniaturą,
- umożliwienie czytania ze wskaźnikiem poprzez zaznaczanie odczytywanego wyrazu,
- budowanie poczucia własnej wartości poprzez podkreślanie mocnych stron, chwalenie,
- nagradzanie postępów, ale także zaangażowania i wysiłku.